YÜRÜMEZSEN YOL İÇİNDE BİRİKİR 🌿
Don kişot'un başlarında geçen şu kısacık paragraf kitaba biraz da önyargıyla yaklaşıyorken beni bu kitabı okumaya belki de anlamaya itti:
/ Peki, son sözün hiç söylenmediği, hiçbir fikir ya da inancın değeri üzerinde egemenlik kurmasına izin verilmediği bu metin, tüm değerleri yadsıyan, sonsuz bir görecelilik sistemi içinde her çeşit 'anlam'landırma uğraşının altını oyan bir metin mi? Bence hayır. Don Quijote anlamsızlığı kanıtlamaya değil anlam arayışını desteklemeye yönelik bir metindir; arayışın hep sürecek olması, kitabın anlamsızlık karanlığına gömülmemesinin güvencesidir. /
*Don Quijote, sayfa 27.
Kitabı henüz bitirmiş değilim, ilerlemekteyim. acelesiz, sakince.
Aslında anlamsızlık karanlığına gömülmeyecek olması sonucunu baştan hissetmek sanıyorum ki umut verdi bana. İnsanlar bunu bekler. Belirsizlik insanı çıkmaza sokar. Bir umut arayışına bir çıkış kapısına ihtiyaç duyar. Evet, çok farklıyız ama bir o kadar da çok aynıyız. Aynı olduğumuz gibi içimizde de kainat içinde bir kainat taşıyoruz. Çabalıyoruz. Kalkıyoruz. Düşüyoruz. Ama bir dayanak, tutunacak bir dal arıyoruz. Bu yüzden de birinin dediği gibi hepimiz bir şeylere tutunuyoruz. İnsanlara tutunanlar var, resme tutunanlar var, müziğe, bir melodiye ya da şiire, kitaplara tutunanlar var. Bir gitarın tellerinde kalbindeki titreyişleri hisseden biri gibi benim gibi bazıları da kelimelerde kendini buluyor. Kitaplara tutunuyor. Ben de burda biraz kendime iyi gelmek biraz da insanlara iyi gelmek için bir şeyler paylaşmak istiyorum inşallah. Okuduğum kitaplardan, geçtiğim yollardan, gördüğüm gökyüzünden bahsetmek. Yürümezsen yol içinde birikir sözünü duyduğumdandır bir şeyler yapmak iyi geldi. Bugün de hepinize iyi gelsin.🌼
Yorumlar
Yorum Gönder